第19章 斷線風箏（一）

“མི་འདི་དག་ངོ་མ་བློ་ཁོག་ཅིག་ཧ་ཅང་འགྲིགགཏོར་བརླག་ང་ཚོ་ལ་འབུལ་བ་ལྷ་འི་འབུལ་རྟེན་ཡིན། ཁོ་ཚོ་ར་སྲོག་ལན་འཇལ་བ། …..." （“這些人真的是大膽!太無禮了！竟敢毀壞我們獻給神明的禮物！讓他們償命！…..."）

僧人罵罵咧咧地，邊開了門。

“མི་དེ་ཚོ་ས་ངོ་མ་སྡུག་ཤི་རྒྱག་རྒྱུ་རེད་ཨང་། ”

(這些人真該死啊！）

然後還點了燈。

但在迷香的作用下,所有人陷入沉睡。

卿雲手一揮,便中止了“偷窺",他們無疑是完蛋了,於是便沒什麼好看的了,手撐著腦袋,打算小憩一會兒。

"無聊,真無聊....."

他已經知道,後面會是個什麼發展了....…

僧人開了鐵鎖,將幾個人抓出來,綁到房間外的木樁上。

“ནི་འདི་དག་ཐབས་སྡུག་མི་བྱེད། ”།

（“就是這幾個可惡的人!”).

他們似乎先綁了李春酲。

“ཁོ་ཤོག་གཅོག་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདག་པོ་འི་རུས་པ། ཁོ་སྲོག་ལན་འཇལ་བ།”

（“就是他!打碎了佛主的頭骨!讓他償命!”)僧人很激動地說著,卻被人攔住了。

“སྔོན་ལ་དལ་བཞིན་ཡོད། ཁོ་དག་སད་ཅིག་ཁོའི་མཆན་འགྲེལ་ལུས་བདེ་བར་ཧྥུལ་醚། མ་ཁོ་བདེ་མོ། ”.།

(“先慢著,把他弄醒!給他注身安氟醚!別讓他好過!”).

他點點頭,舀了一勺髒水潑向了他,水打的很用力,發出不小的響聲,緊接著,一勺,兩勺.......樂此不疲。

直到他醒來,看到頭戴黃帽的人正狠戾地看著他,操著一口他聽不懂的腔調“རྔ་སྒྲ། འོག་དམྱལ་བ། ”(混蛋！下地獄吧！）

“……啊！……”他本來還在想,自己身處何地,腦子並不算清醒地,卻受了一重擊.....在他印象中本該轉悲為懷的出家人,卻

正手持骨釘，

正手持骨釘，另一隻手看不清握了什麼重物，看起來,他也很痛苦，由少男腿骨製成的骨釘,正一點一點,刺入他身體......

痛，除了痛,還是痛。他忍不住仰頭痛呼,掙扎著還沒受到傷害的左半身,嘴裡說了幾句國罵。

沒關係,反正他不會停。繼續用力地,敲打著……

另一名僧人嫌他太吵了,把他的嘴部麻痺了,果真一動不動,乖乖地閉合在一起。

痛苦不減半分,他想吶喊,他想把這裡給掀了,最起碼.他得活著吧!

“སངས་རྒྱས་ལགས་དང་། ཁྱེད་度化འདི་དག་གླེན་རྟགས་སྟོན་མིའི་རིགས་ཡ། ”(佛啊,請度化他吧！）

他被迫抿著嘴,發出嗚咽聲,臉頰燙得發紅，後槽牙被咬碎了，發出振聾發聵的響聲。彷彿那刻,他已經死亡。

第一顆“釘子"入骨。

僧人就這麼當著他的面,拿出了一把鋸子,在骨釘下方五毫米處,反覆衡量。

“འདི་ག་འི་ཨེ། ”（是這裡嗎？）

“འདི་ནས་སོང་། ”（是這裡吧。）

“ཨོ་ལོ། ང་འགུལ། ”（對啊，那我動手了。）度化這些愚蠢的人類吧！）

他說得那麼虔誠,手上動作卻不停。反而更加用力了......

他們越是交談,所帶來的恐懼是無與倫比的,心就吊在了嗓子眼，隨時隨刻，呼之欲出.......

僧人走近了,用渾濁的汙水簡略沖洗了一下，然後,不再猶豫,用力地,割裂下去。

發出糊膩的“咯呲”聲……

明明是自己的身體,卻顧不上心疼,那一刻,他只是想吐,恐懼使體內各種激素分泌紊亂，胃裡翻江倒海的,神經系統一邊告訴他"你要死了。"

一邊又編造出一個童話故事來"一隻飛得很高的無腳鳥,它展翅翱翔，野蠻生長....."麻痺他自己。